Van19 april tot 26 mei exposeert Ruben Duister een deel van het literaire archief van zijn vader Frans, die in 2010 overleed. De expositie bestaat daarnaast uit door Ruben zelf gemaakte collages en foto's.
Frans Duister was oprichter van het blad Kunstbeeld en in de zestiger jaren werkzaam bij met name Het Parool en De Tijd. Als beginnend reporter werd hij ingezet recensies te schrijven over toneel, poëzie en literatuur. Rond 1975 specialiseerde hij zich in Nederlandse en Vlaamse beeldende kunst. Na zijn overlijden nam Ruben de taak op zich door zijn vaders archief te gaan en daar een aantal chronologische verhaallijnen in aan te brengen. De door hem gemaakte keuze voor de expositie in Zaal 100 gaat met name uit van poëzie. Rubens Documentary Art bestaat in dit geval uit briefwisselingen tussen zijn vader en schrijvers als Hans Wap, Bert Schierbeek, Jon Marten, Frank Lodeizen, Hans Plomp en Simon Vinkenoog. Zo hangt er ook een typografische litho van Simon Vinkenoog en zijn er kunstenaarsportretten o.a. van bovengenoemden en persfoto's van allerlei aard. De handgeschreven en getypte gedichten zijn vaak aan de brieven toegevoegd. Zo vertaalde Professor Frey gedichten van Pablo Neruda met titels als Ode aan het Atoom en Ode aan Kopererts, die hij naar Frans Duister opstuurde. Een tentoonstelling die zo in het Letterkundig Museum zou kunen hangen.
De collages van Ruben's hand noemt hij fragmentaties. Het zijn aquarellen op papier die in stroken geknipt tot een nieuwe compositie samengevoegd op canvas zijn bevestigd. Zijn foto's, onder de titel Poetree, bestaan uit sihouetten van winterse, bijna abstracte graftakken tegen grijze luchten. Een serie genaamd Clowntopsie behelst clownificatie van bekende mensen.
Zijn moeder, onder het pseudoniem Joey Dyser was zangeres van o.a. het lied Hundred Years. Als kind ging Ruben mee naar Sterrenslag, Jan Blaazer, Connie van der Bos, Loekie Knol enzovoort. In haar 'slipstream' zong Ruben o.a. in The Low Budgetarians, een reggaeband die geregeld in Ruigoord en in Volta optrad. Tijdens de opening en afsluiting zullen zijn moeders platen worden gedraaid. Ruben Duister ziet de tentoonstelling als een baken, een ijkpunt, een spiegel van wie hij is.
Aja Waalwijk voor de Staatskrant april 2017