Vanaf 5 april exposeert Reneta Georgieva Pedrova potloodtekeningen, acryl- en olieverfschilderijen in Zaal 100. Geboren in Bulgarije, woont en werkt ze sinds 2003 in Nederland en studeerde cum laude af aan de Mix Academy te Amsterdam. In haar werk staan lelijkheid en verval centraal.
Getekende mensen, droevig kijkende apen, ruïnes en afgebrande huizen vormen haar inspiratiebronnen, maar ook kalkoenen, die als lelijke beesten worden beschouwd, ontbreken niet. Haar tekeningen zijn vaak a-symmetrisch in compositie. Driekwart van het vel kan leeg zijn. En die leegte is functioneel, vol zelfs. Bij een schreeuwende apenkop rechtsonder een verder wit vel papier wordt het een kreet. In elkaar gedoken daklozen in de uiterste hoeken van het papier afgebeeld suggereren hen liggend in de hoek van een leeg portiek. De leegte is hier drukkend. De gelaatsuitdrukkingen van de door haar geportretteerde "lelijke" oude mensen en zwervers zijn ontwapenend, met name in de schilderijen. Vanwege de sublieme techniek en stralende kleuren komen ze ook niet als lelijk over. Er is meer dat bijdraagt aan een schoonheidservaring. Een doorgroefd gelaat is doorleefd en doorleefdheid brengt Reneta als vorm van schoonheid feilloos in beeld. Een onooglijke man met dikke neus en verbrokkeld gebit wordt een mooi mens. En niet alleen omdat het mooi geschilderd is of vanwege zijn gelaatstrekken. De man lacht met wijdopen mond en is vanuit een laag perspectief vastgelegd, alsof er een kind tegen een volwassene opkijkt. In de ogen van een kind is elke volwassene lelijk. Hij/zij kijkt ze eerder in de neusgaten dan in de ogen. Ook dat humorvolle perspectief relativeert. Een kalkoenenenkop is vanuit de zelfde invalshoek vastgelegd. Maar nu met het effect van een statieportret van een edele vogel, zo trots als een pauw.
"Mooie mensen vind ik niet interessant om op papier te zetten. Het zegt niets. Wij bedenken wat lelijk of mooi is. Een symmetrisch gezicht vinden wij mooi. Mooi is positief. Lelijk is negatief en wordt gekoppeld aan domheid. Voor mij hoeft niet alles mooi te zijn. Ik vind lelijke mensen mooi. De vrouwen van tegenwoordig moeten slank en glad zijn, make-up en haar moeten kloppen. Maar make-up maakt ook lelijk. Zogenaamd lelijke mensen blijken mooi als je ze schildert. Gerimpeldheid maakt mensen authentiek. Ik wil er ook niet achter komen waarom ik lelijk mooi vind. De Geschiedenis van de Lelijkheid door Umberto Eco wil ik dan ook niet lezen."
Reneta Georgieva Pedrova schildert haar portretten tegen eenkleurige achtergronden. Een aantal zijn nekloos met als effect dat de hoofden lijken te zweven. Bij de kogelronde babyportretten, die zich net over de grenzen van het doek voortzetten, werkt het voor mij confronterend. Mooi en lelijk blijven subjectief. Zonder nek en meer dan levensgroot lijken de gezichten opgespannen maskers van huid. Wat als mooi of vertederend ervaren wordt kan ineens monsterlijk zijn. Mooi wordt lelijk en vice versa. Dat lelijk ook nog lelijker kan bewijst het schilderij van een schriel naakt mannetje met jarretels. Een expositie waar Umberto Eco likkebaardend rond zou lopen.
Tentoonstelling Reneta Georgieva Pedrova van 5 tot 30 april. Opening 5 april 20.00 uur Zaal 100, De Wittenstraat 100 (zie openingstijden). Restaurant open vanaf 18.00 uur.
Aja Waalwijk voor de Staatskrant april 2012