Van 6 tot 30 november exposeert
zanger-beeldend kunstenaar Reinder van der Woude schilderijen en
zeefdrukken in Zaal 100. Hij studeerde in 1980 af aan de Gerrit Rietveld
Akademie (schilderen en grafiek) en woont en werkt in het centrum van
Amsterdam.
Hoewel de realiteit voor Reinder van der Woude uitgangspunt is, oogt veel van zijn werk abstract. Het Schilderij Voor Bavink, een hommage aan de man die de zon wilde schilderen, is een vierluik van fluoreserend gele doeken met ritmisch geplaatste donkerblauwe stippen, verblinding in beeld gebracht. Een even kosmisch schilderij met honderd gele cirkels op een gele achtergrond blijkt, na het lezen van de titel 100 Donuts, een afbeelding van broodjes op een bakplaat. Een compositie van voornamelijk rode cirkels met blauwe contouren, met als titel Meer Tomaten, wordt tot een krat tomaten waar je van bovenaf in kijkt. Maar ook weer niet, het zijn, evenmin als de donuts, geen realistisch geschilderde tomaten, maar bewegingen van verf. De grenzen tussen het afbeelden van de werkelijkheid en het schilderen zelf vervagen. Er zijn doeken met horizontale strepen die naar boekenstapels verwijzen. Het lijken karakters, calligrafiën, stabiel als I-Ching tekens of geplaatst in een wankel evenwicht. Of de schilderijen zijn gevuld met vierkanten, staande voor bouwdozen, stadsplattegronden of drijvende ijsblokjes. Van der Woude zet zijn onderwerpen in één keer op, in dunne lagen. Het gaat hem om het gebaar, de actie, de spanning van het beeld, maar ook om een zekere identificeerbaarheid.
Reinder van der Woude maakt ook samples van
bestaande beelden, verweeft ze tot een spel van contexten. Keurig
vallende druppels vormen een soort behangdesign of er zit een vogel in
een geschilderde lijst. Voor Van der Woude is er geen wezenlijk
onderscheid tussen de abstracte en meer realistische werken, die werelden
lopen voor hem in elkaar over. Het alledaagse bestaat voor hem ook uit
televisiebeelden. Op het schilderij Bezinning is een viertal Arabische
meisjes afgebeeld met zwart-wit geblokt gelaat en voorzien van bunnyoren.
Ze zitten gebogen over boeken vol rode en blauwe stippen. De gezichten
roepen associaties op met schaakborden, zijn als door halve sluiers in
vieren verdeeld: één donkere helft bedekt de onder-, de andere de
bovenkanten. Tussen de meisjes zweven driehoeken als hangende vlaggetjes.
Er zijn meerdere verbanden te leggen, allerlei associaties te maken. Wat
zie je? Wat zie je niet? Soms is het beeld in een keer duidelijk. Naar
aanleiding van een foto uit de krant van een executie van twee homo's in
Iran schildert Van der Woude elkaar aanvullende maskerdragers: twee
beulen met kap die twee geblinddoekten de stroppen omdoen. Wrange
tegenstelling vormt het kleurrijke zonbeschenen landschap. Reinder van
der Woude: “Het gaat uiteindelijk om de kracht van een schilderij. Ik
vind wel dat het ergens over moet gaan, maar ik vul het niet in. Er moet
iets te raden overblijven. Een gebeurtenis kan uitgangspunt zijn, maar
ook de vorm. Het eindresultaat is altijd het samenspel tussen die twee en
dat is ook voor mij vaak een verrassing. Met liedjes is het hetzelfde.
Soms begint het met een melodie, soms met een onderwerp, soms met een
spel van woorden.”
Reinder van der Woude speelt gitaar en schrijft teksten. Hij maakte zes CD's en speelde in talloze formaties. Tijdens de opening brengt hij dan ook eigen werk ten gehore in samenspel met o.a. de gitariste Maddy Rentenaar. Zeer de moeite waard. Zie ook: www.reindervanderwoude.nl.
Opening: 6 november vanaf 2030 uur, toegang gratis. Zaal 100, de Wittenstraat 100
Aja voor de Staatskrant november 2008