De in Iran geboren film- en toneelregiseur, schrijver en fotograaf Rajab Mohamadin houdt deze maand een fototentoonstelling in Zaal 100. Een oeuvre van stillevens, eigenzinnig in compositie, kleur- en lichtgebruik.
De in Iran geboren film- en toneelregiseur, schrijver en fotograaf Rajab Mohamadin houdt deze maand een fototentoonstelling in Zaal 100. Een oeuvre van stillevens, eigenzinnig in compositie, kleur- en lichtgebruik.
Een appel op een stoel is een ode aan Anne Frank. Bij de foto Newton glijdt er een appel van een mespunt. Als een Willem Tell legt hij appels op hoofden van onaanraakbare beelden in het Oudheidkundig Museum in Leiden. Er is een dialoog tussen een appel en een foto van een vrouw. Eva?
Bij de foto Voor van Gogh hangt de kop van een verdroogde zonnebloem over een schutting. Schuin erachter is de bovenste helft van een tweede, maar nu bloeiende bloem zichtbaar. De associatie van een opkomende en een ondergaande zon maken dat je over de horizon heen kan kijken, of eigenlijk vanachter de horizon terugblikt. Rajab zet objecten in scene, maakt theater zonder acteurs. Op de foto Vredesconferentie staan in een bewolkt maaiveld twee fauteuils en een tafel. Op het blad een fles wijn en twee glazen. Symbolen van samenzijn in een open vlakte. De foto Auschwitz toont een glas rode wijn met een takje hulst op een sokkel van ijs tussen twee besneeuwde spoorstaven op een station. Rails die in de mist verdwijnt. Het moderne station is nauwelijks zichtbaar. De tragedie is tijdloos.
Op dit moment werkt Rajab Mohamadin aan zijn toneelstuk Het laatste avondmaal van Jeanne D'Arc, dat binnenkort in de Brakke Grond zal worden opgevoerd. Tenslotte:
De nacht is donker. De weg is eindeloos. En gevaar, veel gevaar. Een jongetje loopt in de weg. Alleen, alleen, alleen. Met een roos in de hand. Een melkweg in het hart. Hij loopt in de zon. Hij wil het licht voor de mens. Hij loopt alleen in die weg. Rajab Mohamadin, Holland 1998