In 1971 vertrok schilderes Maeve Preece vanuit Ierland via Amsterdam naar India. In Amsterdam bleef ze wonen en werken; vrouwen, bloemstillevens en vooral landschappen schilderend. De reis naar India werd 26 jaar uitgesteld tot maart dit jaar. Het daarop geïnspireerde werk bepaalt het karakter van haar nieuwe tentoonstelling.
In haar couaches staat de natuur centraal: de elementen, bloemdragende bomen, door steen groeiende wortels, kronkelende rivieren, palmen in weer en wind, composities in kobalt blauw, rose, zilver en goud. Het decoratieve effekt van kleur is deels uitgangspunt: Extreme schaduwpartijen brengen vlakverdelingen die aan houtsnedes doen denken. Maar kleur opgevat als vuur laat eveneens bomen door een landschap dansen. "Indiërs decoreren zichzelf, de bomen, de olifanten, de auto's. India is superkitch, alles is goud- en zilverkleurig of heeft de kracht van ecoline-inkt. Kleur is de pracht van India. Het gaat mij niet om de lijn. Ik teken met de kwast, schilderde vroeger kleurvlakken als Matisse, maar helderheid was er nooit en zeker niet zo psychedelisch."
Een aantal landschappen bevatten figuren uit het Hindu-pantheon, zoals de god Ganesh die als een wachter boven een berg troont. Een soort magisch realisme: India als droom, de droom na terugkeer in Nederland.
Maeve Preece in Zaal 100, opening woensdag 17 december 1997
Aja Waalwijk