Stop Making Sense - tekeningen en een installatie van Ingrid Greijn
Stop Making Sense is de werktitel van een serie lijntekeningen van
Ingrid Greijn in
Galerie 100 van 4 tot 30 april. Het werk toont registraties van
menselijke houdingen, open gestalten in fragiele lijnen opgezet. Voor
Ingrid Greijn staat het menselijk lichaam als informatiedrager centraal.
De bewegende mens vertelt haar meer dan de sprekende. Wanneer meerdere
figuren het blad vullen, zoals in de serie straatbeelden, zijn de onder-
en bovenstaande even groot afgebeeld. Het ontbreken van een
perspectivisch verloop en het feit dat de afgebeelde personages los van
elkaar staan, elkaar dus niet overlappen, maken het gestalten zonder
direct verband. De ruimtelijkheid wordt gevormd door het wit en de
structuur van het papier, de doorschijnendheid van de inkt en vooral de
weglatingen binnen de tekeningen zelf. Soms zijn er niet meer dan twee
benen en een hoofd afgebeeld om een gestalte zichtbaar te maken. In een
vloeiende beweging zijn benen, armen, een hoofd of een deel van de romp
opgezet. Fragmenten van lichaamsdelen gaan over in elkaar. Alles klopt,
ook al wordt er van alles aan toegevoegd of niet ingevuld. Voor- en
achtergrond, maar ook binnen- en buitenkant zijn opgeheven.
Tekenen is voor Ingrid Greijn beheersen en loslaten, de tekening een
spanningsveld tussen verschijnen en verdwijnen. Ze tekent vrouwen, op hun
knieen, hurkend of vooroverbuigend, in uitgesproken sensuele houdingen,
vaak met een dramatische inslag. Er is een afbeelding van het
onderlichaam van een vrouw voorzien van uiers. Of van een vrouw op haar
rug. De benen wijd uit elkaar en in het kruis gespleten tot verder dan
een bijpassend lichaam diep zou kunnen zijn. Alsof er een wig in het
lichaam is gedreven. De tekening wordt een fysieke ervaring voor de
beschouwer, die zichzelf daarmee tot deelgenoot maakt. Identificatie
speelt ook een belangrijke rol in het vroegere monumentale werk waarin
met name het eigen lichaam een belangrijk uitgangspunt is.
Soms is er een samenspel met abstracte elementen in de vorm van
kleurvlakken als toevoeging in de ruimte of om een figuur in te vatten.
Het gaat haar om volumes in kleur. Ingrid Greijn: “Deze vlakken gaan over
massa's of gewicht, zijn iets dat drukt, vandaar de zware tonen. Als je
een licht vlak maakt worden het openingen naar iets toe.” Toch neemt, in
sommige gevallen, de kleur een vorm aan, als openstaande brug of als een
rij lakens waarondervandaan voeten steken. De massaliteit van een
vierkante zwarte boot heeft voor haar, als werkelijk ding, evenveel
impact als een abstract kleurvlak. Ook een groep mensen kan door een
verfstrook worden gesuggereerd wanneer achterhoofden en benen eruit
stekend, de kleur tot gemeenschappelijke rug maken. Wat er zich voor de
groep afspeelt laat zich raden. Er steken twee benen uit de massa omhoog,
met hakken als klauwen. Een aangrijpend spel tussen vorm, inhoud en
emotie.
Als deel van de expositie is er de installatie Foster Plants Plan, een
broeikaskar als kraamkamer voor eenjarige, bloemdragende planten.
Bezoekers kunnen een oost-indische kers of pronkboon adopteren of Foster
Plant Parent worden. Bij adoptatie dienen één of meer formulieren te
worden ingevuld met vragen over plantvriendelijkheid van de omgeving,
hoeveel mensen er voor het plantje zorgen, met welke regelmaat er water
wordt gegeven en dergelijke. Voor de Foster Plant Parent is het mogelijk
om via de web-site een maandelijks verslag over de groei van de plantjes
te volgen. Het gaat Ingrid om een jaarcyclus. Ingrid: “Via de site kunnen
mensen dan praten over hun plantjes. Ik zou het leuk vinden als mensen
zich er echt over bekommeren. Ik ben ook heel benieuwd hoe ze reageren
wanneer ze horen dat hun plantje dood is.”
van 6 april tot 30 april 2003 in Zaal 100
Aja