Huubke Dijkzeul
Mokum rook um en leg in
Huubke Dijkzeul woont en werkt in Ruigoord. Ze schildert op planken, getekend door de natuur, een schuin afgezaagde plank uit een kerkbank of op een tafelblad. "Het is hout, er zitten nerven in, als je die volgt met je penseel dan ontstaat er soms al een heel landschap" De panelen laten zich als een strip in de lengte lezen. 
Van links naar rechts ontwikkelen zich contrasten tussen dag en nacht, vuur en lucht, storm en windstilte. Het is werk in de traditie van Jeroen Bosch, bestaande uit tegengestelde werelden die overvloeien, Ruigoord lost op in een Chinees dorp met kruisraketten, het heelal in een onderwaterlandschap. De taferelen die zich in deze omgevingen afspelen zijn komplex. Huubke vergelijkt ze met puzzles. Voor het chinese dorp met de kruisraketten vindt een wedstrijd plaats tussen een varende schoen en een soort batmobiel. Onder water ligt een uitgeklapte paraplu. Ze schildert roeiboten met plexieglazen daken. Water komt in alle schilderijen voor. Zelfs boven het wolkendek baden de goden.
Over het enige schilderij op linnen "Man Gods", een man die tot zijn knie‘en in een rivier met zijn handen vist, zegt ze "Het vat waar het water uit vloeit is een typisch katholiek plaatjeselement, waarschijnlijk is dit Johannes de Doper". Op de panelen vloeit alles met de nerven in het hout mee. Op één na. Daar zijn er over de vertikale zaagsneden, die door een zaagmachine zijn aangebracht, wolkenkrabbers geschilderd. Centraal staat een ruimtecentrum, rechts gaat een oude wijk, een soort Bijlmermeer tegen de vlake. Huubke Dijkzeul laat het materiaal de inhoud bepalen, toont een stad in ontwikkeling in de groeven van een machinaal verwerkte boom.
Van donderdag 6 november tot donderdag 27 november in Zaal 100, opening 6 november 17.00 uur.
Aja Waalwijk voor de Staatskrant november 1997