In oktober exposeert Hiske Weijers een serie schilderijen in acryl op hout: impressionistisch opgezette taferelen vol beweging, sequenties van gebouwen en objecten die in elkaar lijken over te vloeien, dieren in beweging. Schilderijen van mensen of objecten in beweging waren eens uitgangspunt voor de futuristen. Vanuit die optiek weet Hiske Weijers o.a. vogels, zoals een drietal duiven op de Dam, met trefzekerheid te vangen. Maar ze draait het ook om. Het grootste deel van haar schilderijen is gemaakt vanuit bewegende locaties zoals auto's en treinen en brengen het voorbijflitsende landschap in beeld.
"Ik wil de kwaliteit houden van dat snelle. Je moet het beeld ook snel pakken. Mensen en dingen passeren snel als je ook zelf in beweging bent. Ik reis constant en maak veel foto's en schetsen vanuit auto's. Als ik schilder zet ik eerst de ondergronden neer. Daarna bepaal ik dan welke schets erbij past."
De gelaagdheid die deze benadering oplevert werkt uiterst dynamisch. Het weerkaatsend licht op het grachtenwater, gezien door een Amsterdamse brugleuning, is zo fel dat het hekwerk er bijna in verdwijnt. Wat overblijft is een ritmisch verspringen van kleurvlakken, maar ook een manier van kijken die met beweging samenvalt en die zich in fracties van secondes afspeelt. De gebouwen die de brug flankeren vormen een atmosferisch kader. Een skyline met een kerkgebouw wordt tot een vage veeg. De beweging, gesuggereerd door de penseelstroken, brengt leven, maar is meer dan een atmosferische indruk van gebouwen en details die in elkaar overvloeien. De trans-situationele schilderingen van Hiske Wijers vangen niet alleen voorbijgaande momenten. Ze brengen ook de wereld in beeld van de voor zich uit starende blik die het landschap gelaten voorbij laat schuiven. Het kijken wordt geen zien meer. Wat Hiske in beeld brengt is de vastlegging van het ongeziene moment, het uitzicht dat ruimte laat voor gedachten.
Aja Waalwijk voor de Staatskrant oktober 2013