Van november 2013 tot april 2014 exposeerde Floor Nagler (1992) een drietal foto's waarop ze gemaskerd poseert voor een roestig vlak in de open lucht. De foto's ogen als beelden uit de wereld van de antropologie. De textiele maskers die ze op de foto's draagt zijn geknoopt, gehaakt of met stof op de naaimachine in elkaar gezet. Een stromasker is gemaakt van een restant van een Barong Ket, een indonesische draak voor dansers. Ook de maskers die zij op de foto's draagt zijn tentoongesteld, evenals drie foto's uit de negentiende eeuw van maskerdragende Afrikaners. Voor haar de atributen om haar eigen foto's te kunnen maken.
Volgens Floor kun je achter een masker van alles zijn, iedereen, anoniem. Ze vraagt zich af of het het te maken heeft met het feit dat je iets op je hoofd hebt. "Dit Project ging over een interactie met sculpturen in het Funenpark. Het waren een soort ruimteschepen van roestig metaal die m.i. vervreemdend werkten op hun omgeving. De ansichtkaarten van maskerdragende Afrikaners in mijn kamer vond ik ook vervreemdend. Door mezelf te portreteren met die maskers op voor dat sculptuur heb ik getracht mijzelf te vervreemden. Ik wilde mij identificeren met deze twee vervreemdende werkelijkheden. De maskers en het sculptuur waarvoor ik poseer vind ik interessant als objecten, maar het gaat mij om de foto's. Het project wordt uiteindelijk teruggebracht tot het formaat van een ansichtkaart. Deze kan weer vervreemdend werken in een andere omgeving."
Floor Nagler studeert textiel TXT (textuur, context, textility) aan de Gerrit Rietveld Akademie. Ze heeft een fascinatie voor uitzonderlijke rituelen en shamanistische culturen.
Aja Waalwijk 2014