In juni en september hield de Finse beeldhouwster Britt Marie Lindgren twee verschillende presentaties in Zaal 100. De eerste bestond uit een expositie uit grafiek, de tweede uit een installatie van zeewier.
In juni en september hield de Finse beeldhouwster Britt Marie Lindgren twee verschillende presentaties in Zaal 100. De eerste bestond uit een expositie uit grafiek, de tweede uit een installatie van zeewier.
De grafiek-expositie van beeldhouwster Britt Marie Lindgren is confronterend. Haar monoprinten vol kalligrafische tekens lijken uitwaaierende kabels die tot haardossen transformeren. Witte vlakken en lijnen die beweging suggereren vormen zuilen, driehoeken en boemerangs in een zwarte omgeving. Ze zijn niet met een kwast in één keer neergezet, maar op een glasplaat met sponsen en kwasten gewist. De beelden hebben zodoende een harige structuur die maakt dat ze uitwaaieren. De zuilen lijken van stro gemaakt, de driehoeken vormen trillende triangels, de boemerangs vibrerende stemvorken. De tekens, gevormd door het wit van het papier, komen over als fotonegatieven. Britt voegt iets nieuws toe aan de bestaande kalligrafische tradities. De tekst 'She leaves a trail behind', vult diverse tekeningen.
Gewend driedimensionaal te werken zijn de tekeningen op het platte vlak als ruimtelijke abstracte sculpturen neergezet. “Ik ben geïnteresseerd in vrouwelijke vormen, maakte beelden van vrouwen met grote borsten en ronde buiken, maar ik wilde het op een hoger niveau brengen. Geïnspireerd door kunstenaars als Jean Arp heb ik de figuratieve associatie losgelaten”.
Bij een andere serie combineert Britt Marie foto's met inkt en verf. In Canada fotografeerde zij een winters landschap, waarna ze vier foto’s samenvoegde op één vel papier. De foto’s zijn onderling verbonden door zwarte afdrukken van stro en een geschilderde rode baan. Ze brengen een riethalm in de sneeuw. een hondenkop in hetzelfde besneeuwde landschap en een foto van een van een met stro gemaakte afdruk in beeld. Daarnaast een foto van twee bomen waartussen ze ze een rood doek spande. De rood geschilderde baan die over het papier loopt vloeit voort uit het rode spandoek op de foto; een geraffineerde symbiose van land-art, beeldende kunst en fotografie.
Langs de Noordzeekust vond Britt zeewier dat ze, na droging, als tapijten langs de muren drapeerde. Stuk voor stuk vergankelijke meesterwerken met een enorme grandeur. Vanwege de penetrante geur in het restaurant is de installatie helaas iets eerder ontmanteld.
Aja Waalwijk, zomer 2016