Bart Rovers (1961) exposeert tot 30 september een aantal fotoseries in Zaal 100: landschappen, stenen, architectuur, natuur, kermisobjecten, apparaten, de tuintjes bij 'Op de Valreep', de betonskeletten bij de Noord-Zuid As, waterzuiveringsinstallaties etc. De foto's maken deel uit van series waarbij locaties en situaties dusdanig anders zijn dat ze zonder uitleg een vervreemdingseffect bewerkstelligen. Deels ook omdat alles is ontdaan van mensen. Enig verband tussen de series is in eerste instantie moeilijk te leggen. Het is alsof de fotograaf een ritueel maakt van het opzetten van sequenties op elke plek waar hij terechtkomt. Het laatste blijkt minder willekeurig.
Bart maakte zeven jaar lang radioreportages en interviews over kunst en cultuur voor Amsterdam FM en begon zijn kunstzinnige loopbaan met geluidsexperimenten. Geluidsfragmenten van o.a. machines en elektronische geluiden uitgebouwd tot composities waren te horen bij diverse kunstprojecten. Eind jaren negentig bouwde hij cassetteobjecten uit eigen archief. De cassettecollages ogen als bouwwerken, als steden in één kleur opgezet. Daarna begon hij seriële producten te verzamelen zoals sponsjes, voor hem een vreemd materiaal en in maar vier kleuren verkrijgbaar. De sponsobjecten die eruit voortkwamen kenmerken zich eveneens door kleine stapelingen en rangschikkingen op het platte vlak. In 1999 kreeg hij van zijn broer een camera cadeau en vanaf dat moment begon hij seriematig te fotograferen.
"Bepaalde thema's fascineren me. Je reconstrueert een eigen wereld door beelden te combineren. Iets zoals het niet bedoeld is vind ik het mooiste. De stenen die ik fotografeerde bij de zoutmijnen in Transsylvanie verliezen hun betekenis. Hoe kijk je anders naar een landschap of een ding? Die vraag houdt mij bezig. Ik heb een fascinatie voor apparaten. Het gaat er niet om wat het ding kan doen, maar om wat erop zit, de schoonheid van vormen bij elkaar. Als je geen idee hebt wat het doet, zie je het ook anders. Iets kan veel meer schoonheid in zich dragen dan dat je op het eerste moment ziet. Dingen zien er zo raar uit. Dat is mijn verbazing over de cultuur. Als iets spannend of droomachtig is kun je in een andere wereld duiken. Een verdeelstation bijvoorbeeld wordt een ander soort object. In het Crea-gebouw zag ik allerlei installaties. Het hele gebouw bleek een installatie. De waterleidingen in de duinen zijn ook heel industrieel. Ik ga zelden naar winkels als Blokker, Xenos of supermarkten. Winkelcentra ervaar ik als kermistenten, altijd prijs! Die overvloed van de welvaartsmaatschappij maakt mij angstig, dus geef ik het ook een plek. Neem de Bart Smit interieurs. Je komt er de meest bizarre dingen tegen, rare vormen en kleuren, en dan de hoeveelheid. Ik ben geen mensenfotograaf en kan ze ook niet in mijn onderwerpen betrekken. Het leidt af en mensen fotograferen is een vak apart. Misschien komt het ook omdat ik heel individualistisch ben. Fotografie is mijn eigen wereld. De wereld is surrealistisch en daar probeer ik vorm aan te geven middels fotografie. Het is een soort bezwering van de werkelijkheid."
Expositie van 17 juni tot 30 september. (zie openingstijden Zaal 100) Opening 17 juni 20.30 uur.
Aja Waalwijk voor de Staatskrant juli 2013