Door Ellen Kok

Die ene heel bijzondere seconde vlak vóór de muziek losbarst is in benauwde repetitieruimte van Volta dubbelgoed te horen. Eén seconde van gespannen stilte, Samir en Yassin kijken strak naar hun keyboard, bassist Mohammed schudt zijn pols los, Karim plaats behoedzaam zijn vingers op de snaren van zijn gitaar, Zaki knijpt de darwouka tussen zijn knieën en zanger Fatah kan nog net één keer ademhalen. Dan telt Abdel Alariachi de eerste vier maten af: one, two, three four. Oorverdovende swing, de band Moziak is begonnen. 
Ze hebben elkaar gevonden als vrienden tijdens jamsessies en hebben allen hun roots in Noord-Afrika. Niet dat ze daarmee op elkaar lijken, percussionist Abdel is een echte Berber, gitarist Karim een Marokkaan. Twee van de jongens zijn in Nederland geboren, de anderen kwamen als schoolkind terecht in de westerse wereld van funk, hiphop en latin-swing. Ze hebben een combinatie weten te vinden tussen west en oost, tussen de Europese en de Arabische wereld. Het resultaat: een raiband die hoge ogen gooit naar de Amsterdamse Popprijs. Zanger Fatah kijkt de andere bandleden aan als hij zingt, hij maakt geen rare sprongen. Zijn toon is zangerig zoals in de traditionele oosterse muziek en zijn woorden Arabisch. Abdel: "Kattengejank, zo noemen ze Arabische muziek, maar hier kan iedereen op dansen, het is ritmisch." Karim vult aan: "Rai is combinatiemuziek, het is minder moeilijk te begrijpen dan Arabische muziek met een onbegrensd aantal noten en ingewikkelde ritmes. Ritmes die de band Mozaik speelt zijn goed te begrijpen voor alle jongeren. En ook als de band er een Egyptisch ritme doorheen mengt, is er goed op mee te dansen." 
Zaki is de enige die een instrument bespeelt dat je bij de Amerikaans en Engelse bands minder tegenkomt, Zaki bespeelt de darwouka. Het is een percussie-instrument waar je dwars doorheen kijkt. Een trommel in de vorm van een diabolo met een plastic bodem en een plastic vel waarop Zaki met zijn lange vingers een stevig ritme trommelt. 
Abdel en Karim hebben nooit muziekles gehad. "Het zit in ons bloed," zeggen ze allebei. "We luisteren goed, we volgen het ritme. En het mooie van deze muziek is dat ze niet zo strak is als muzieknoten op papier, je kan er alles instoppen, een mix van reggae en funk, een zeven / achtste ritme op zijn tijd, we krijgen iedereen aan de dans." "Sinds ik jou ken" is de titel van Abdels favoriete liedje. "Lekker algemeen, liefde kan niet in ras denken." 
De Amsterdamse Popprijs wordt elk jaar uitgereikt aan de beste popband. Er dingen nog elf andere bands mee naar die prijs. De concurrenten spelen speedrock, breakbeats en triphop en nog veel meer muziekstijlen. Mozaik is de enige raiband in de halve finale. 
Abdel, nu toezichthouder in Volta heeft nog niet bedacht wat hij gaat doen als de band een mooie prijs wint, Karim, nu werkzaam in de beveiliging op Schiphol, wil dan van zijn hobby best zijn beroep maken. "Maar het belangrijkste is toch dat we als vrienden begonnen zijn, we lachen ons dood en nemen elkaar in de maling." 

Mozaik strijdt op 25 mei in de finale in de Melkweg om de Amsterdamse Popprijs.